Decubitus.

Deze tekst gaat over het decubitus in de palliatieve fase (als genezen niet meer mogelijk is).

Decubitus is een beschadiging van de huid en/of het weefsel daaronder, die veroorzaakt is door druk, schuiven of een combinatie hiervan. Meestal is dat op een plaats waar bot uitsteekt, zoals bij de hielen, ellebogen, enkels, heup of het schouderblad of stuitje.

Andere namen voor decubitus zijn: druknecrose, doorligwonde, drukwonde of bedzeer.

Verschillende categorieën decubitus:

Decubitus is te verdelen in verschillende categorieën:

• Categorie I: niet-wegdrukbare roodheid bij een intacte huid. 
• Categorie II: verlies van een deel van de huidlaag of blaar. 
• Categorie III: verlies van een volledige huidlaag (vet zichtbaar). 
• Categorie IV: verlies van een volledige weefsellaag (spier/bot zichtbaar). 

Klachten bij decubitus:

• Pijn
• Nare geur
• Verminderde kwaliteit van leven
• Psychosociale klachten
• Sociaal isolement

Oorzaken van decubitus:

Druk, schuiven of een combinatie van beide kan op een bepaalde plek leiden tot een slechte doorbloeding van weefsel. Het weefsel krijgt daardoor niet voldoende zuurstof en voedingsstoffen en kan zijn afvalstoffen niet kwijt. Hierdoor ontstaat weefselschade. 

Factoren die de kans op decubitus vergroten zijn:

• Lang in een bed liggen
• In een rolstoel zitten
• Verminderde voedingstoestand
• Verminderde bloeddoorstroming en zuurstofvoorziening van weefsel bij:
  - diabetes
  - cardiovasculaire instabiliteit/gebruik van het middel norepinefrine
  - lage bloeddruk
  - obstructie in de slagaders
  - zuurstofgebruik
• Slechte conditie van de huid:
  - droge huid
  - rode huid (erytheem)
• Urine-incontinentie en incontinentie voor ontlasting
• Gevorderde leeftijd
• Schuifkrachten
• Stoornissen in de zintuiglijke waarneming
• Algemene verslechterde gezondheidstoestand
• Verhoogde lichaamstemperatuur

Onderzoek en diagnostiek:

Als u als patiënt minder mobiel bent, valt u in een risicogroep voor het ontwikkelen van decubitus. U wordt vaak al gecontroleerd voordat decubitus ontstaat.  

De arts zal u eerst vragen naar uw voorgeschiedenis en uw klachten. Belangrijk daarbij zijn uw ongemakken door bijvoorbeeld lang liggen en pijn.

Daarnaast controleert de arts of verpleegkundige regelmatig uw huid op:

• roodheid 
• lokale warmte
• vochtophoping (oedeem)
• verharding

Ook houdt de arts of verpleegkundige uw voedingstoestand in de gaten.

Behandeling van decubitus:

Er zijn verschillende behandelingen. Deze zijn onder te verdelen in:

• Behandeling om klachten te voorkomen of te verlichten
• Behandeling van de klachten

Behandeling om klachten te voorkomen of te verlichten:

• Wisselen van houding
• Schuim of kussens om druk op bepaalde plekken te verlichten (bijvoorbeeld onder het onderbeen om druk op hielen weg te nemen)
• Zitkussen
• Drukverlagend matras
• Voldoende voeding en vocht
• Eventueel extra eiwit
• Huidbescherming:
  - zalf of vette crème
  - barrièremiddel 

Behandeling van de klachten:

• Regelmatige verzorging van decubituswond en huid eromheen
• Bij verbandwissel wond schoonmaken met kraanwater
• Weghalen van dood weefsel
• Bij pijn:
  - bij bewegen: medicatie voorafgaand aan houdingsverandering
  - morfine hydrogel
  - lokale pijnbestrijding
• Om de geur te verminderen:
  - antiseptische oplossing
  - koolstof of geactiveerd koolstofverband
• Bij infectie:
  - lokale pijnstilling
  - geïmpregneerde antimicrobiële verbanden als betadinezalfgaas, honing
  - zo nodig antibiotica in tabletvorm
• Eventueel psychosociale ondersteuning, zoals psychosociale begeleiding of  maatschappelijk werk

Controle:

De arts of verpleegkundige controleert regelmatig uw decubituswonden. Bijvoorbeeld bij het wisselen van verband of van houding.

Bron: www.kanker.nl